ΔΙΗΜΕΡΙΔΑ: "Ο ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΠΟΧΗ. ΤΑΣΕΙΣ, ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ"

Το ΙΕΜΑ σε συνεργασία με το Τμήμα Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Παν/μίου διοργανώνει στις 11 & 12 Δεκεμβρίου 2008, στο Ωδείο Αθηνών, διημερίδα με θέμα «Ο επαγγελματίας μουσικός στην ψηφιακή εποχή. Τάσεις, προκλήσεις και προοπτικές». Η διημερίδα αυτή, που αποτελεί κατά κάποιο τρόπο συνέχεια της ημερίδας "Η μουσική στην ψηφιακή εποχή" που διοργανώθηκε στις 3/10/2008, απευθύνεται στους επαγγελματίες μουσικούς αλλά και στους εκπαιδευτικούς της ψηφιακής μουσικής.
Την πρώτη ημέρα θα γίνουν εισηγήσεις σχετικά με τα Νέα Επιχειρηματικά Μοντέλα, τα Θέματα Δικαιωμάτων και Συμβάσεων και τις Μελλοντικές Τάσεις και Σενάρια στην Ψηφιακή Μουσική. Η δεύτερη ημέρα είναι αφιερωμένη στην εκπαίδευση της ψηφιακής μουσικής και περιλαμβάνει επιμορφωτικά σεμινάρια εκπαιδευτών πάνω στα αντικείμενα της ψηφιακής μουσικής επιχειρηματικότητας. Όσοι ενδιαφέρονται να πραγματοποιήσουν σχετική εισήγηση μπορούν να απευθυνθούν στο ΙΕΜΑ.
Στα πλαίσια του Συνεδρίου, ο συνθέτης κος Αντώνης Πλέσσας, θα παρουσιάσει δύο εισηγήσεις με θέματα:
“Vocational Guidance for Authors and Performers” και
«Νew trends for independent artists and creators in placing and selling their music in today's global market».

Ωδείο Αθήνων, Βασ. Γεωργίου Β΄ 17-19
Τηλ. 210 7223085, Fax: 210 7211530, http://www.odeionational.gr

Για πληροφορίες σχετικά με το συνέδριο καθώς και για δήλωση συμμετοχής (η συμμετοχή στο συνέδριο είναι δωρεάν) μπορείτε να μπείτε στη διεύθυνση:
http://iema.gr/conferences/digital_music_conference

Απάντηση των ΟΣΔ "ΑΠΟΛΛΩΝ", "ΕΡΑΤΩ" και "ΑΕΠΙ" στην επιστολή της κας Παρθένας Φουντουκίδου

Σε απάντηση της επιστολής της κυρίας Παρθένας Φουντουκίδου που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ΣΚΑΪ.gr και συγκεκριμένα στο πεδίο "Διάλογος" - ΑΠΟΨΕΙΣ (http://www.skai.gr/master_dialogos.php?offset=60&numrows=10&id=95635&srt=DESC), οι ΟΣΔ "ΑΠΟΛΛΩΝ", "ΕΡΑΤΩ" και "ΑΕΠΙ" δημοσιεύουν την ακόλουθη επιστολή, την οποία μπορείτε να δείτε πατώντας εδώ.

Ημερίδα με θέμα: Η μουσική στην ψηφιακή εποχή-Ψηφιοποίηση μουσικών αρχείων-Προβολή και διακίνηση της μουσικής

Αμφιθέατρο Υπουργείου Πολιτισμού, Μπουμπουλίνας 20, 3 Οκτωβρίου 2008, 10:30π.μ.
Θεματικές
• Παρουσίαση ψηφιοποιημένων Μουσικών Αρχείων
• Τεχνικές και προδιαγραφές ψηφιοποίησης της μουσικής
• Προστασία των δικαιωμάτων
• Διαλειτουργικότητα των αρχείων
• Προβολή και διακίνηση της μουσικής στο διαδίκτυο

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
(10:30-11:00)
Ενότητα 1. Χαιρετισμοί εισαγωγικά
• Χαιρετισμοί επισήμων
• Παρουσίαση του προγράμματος της Κοινωνίας της Πληροφορίας
• Παρουσίαση της ημερίδας

(11:00-11:50)
Ενότητα 2: Προδιαγραφές και τεχνικές ψηφιοποίησης
• Παρουσίαση των τεχνικών και προδιαγραφών της ψηφιοποίησης ηχητικών τεκμηρίων (δίσκοι, μαγνητοταινίες κ.ο.κ.) (Χρήστος Χατζηστάμου, Νίκος Διονυσόπουλος)
• Παρουσίαση των τεχνικών και προδιαγραφών της ψηφιοποίησης δισδιάστατων και πολυμεσικών μουσικών τεκμηρίων (παρτιτούρες, μουσικά κείμενα, φωτογραφίες, κινούμενη εικόνα) (Κώστας Μόσχος)
• Παρουσίαση τεχνικών ψηφιοποίησης τρισδιάστατων μουσικών τεκμηρίων (μουσικά όργανα).
• Οργάνωση του υλικού σε βάση δεδομένων. Προδιαγραφές. (Φωτεινή Αραβανή)

Διάλειμμα καφέ

(12:10-14:10)
Ενότητα 3: Παρουσιάσεις ψηφιακών μουσικών αρχείων
• Παρουσίαση του Ψηφιακού Αρχείου της Ελληνικής Μουσικής που υλοποίησε το ΙΕΜΑ.
• Δεκάλεπτες παρουσιάσεις των ψηφιοποιημένων μουσικών αρχείων άλλων φορέων. Έχουν προσκληθεί να παρουσιάσουν:
o Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη Λίλιαν Βουδούρη ( )
o Κέντρο Έρευνας της Εθνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών ( )
o Εθνική Λυρική Σκηνή (Λίνα Τέντζερη)
o Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης (Σμαρώ Αναγνωστοπούλου)
o Παν/μιο Αιγαίου - Μουσικές Διαδρομές του Αιγαίου (Σωτήρης Χτούρης)
o Κέντρο Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας (Κώστας Ματζώρος)
o Αρχείο ΑΕΠΙ (Σωτήρης Λυκουρόπουλος)
o Πανεπιστήμιο Αθηνών- Ψηφιακή συλλογή «Ψάχου»
o Ελληνικοί χοροί – Δώρα Στράτου (Στέργιος Θεοχαρίδης)
o Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος
o Οπτικοακουστικό αρχείο ΕΡΤ
o Η Mediateque του IRCAM
o Το αρχείο της Ένωσης Πολωνών Συνθετών (M. Kominek)
o Το αρχείο της Κέντρου Σλοβάκικης Μουσικής (O. Smetanova)

Ελαφρύ γεύμα

(15:00-15:45)
Ενότητα 4: Προβολή της μουσικής στο διαδίκτυο
• Τεχνικές και λογισμικά προβολής των τεκμηρίων. Format αρχείων προεπισκόπησης
o Ηχογραφήματα, Παρτιτούρες (Παύλος Ηλιόπουλος)
o Τρισδιάστατα και πολυμεσικά υλικά (Γιάννης Σκουλιδάς)
o Βάσεις δεδομένων (Φώτης Κακαλής)
• Θέματα προστασίας δικαιωμάτων των τεκμηρίων (Ευαγγελία Βαγενά)
o Δικαιώματα, Ψηφιακή προστασία, Απόδοση δικαιωμάτων σε δικαιούχους
• Εκπαιδευτική χρήση
o Παραδείγματα - Δικαιώματα για εκπαιδευτική χρήση

(15:45-17:00)
Ενότητα 5: Διαλειτουργικότητα των αρχείων
(εισηγήσεις – συζήτηση με συμμετοχή των υπευθύνων των αρχείων)
• Διαλειτουργικότητα βάσεων δεδομένων
o Ελάχιστες προδιαγραφές καταχώρησης
o Θέματα μουσικής ταξινόμησης του υλικού (ontologies)
o Επέκταση της τεκμηρίωσης
o Διασύνδεση των βάσεων δεδομένων
• Προσβασιμότητα on-line και on-site
• Επιτυχημένες και αποτυχημένες προσπάθειες διαλειτουργικότητας (Michael Fingerhut)
• Η ευρωπαϊκή ψηφιακή βιβλιοθήκη Europeana (Michael Fingerhut)
• Πρόγραμμα Michael (Multilingual Inventory of Cultural Heritage in Europe)
• Συζήτηση

Διάλειμμα καφέ

(17:30-18:30)
Ενότητα 6: Ψηφιακή διακίνηση της μουσικής – υπάρχουσα κατάσταση
(μικρές εισηγήσεις και τράπεζα συζήτησης)
• Το πρόγραμμα Digital Music, Education and Training (Reiner Parschak)
• Διακίνηση μέσω κεντρικών διακινητών
o Διακίνηση ηχογραφημάτων στο διαδίκτυο και τα κινητά (Γιώργος Μ. Κλήμης)
o Διακίνηση παρτιτουρών μέσω διαδικτύου (Κώστας Μόσχος)
o Διακίνηση μουσικής μέσω κινητών τηλεφώνων
• Ιδιωτική διακίνηση μουσικής (Αντώνης Πλέσσας)
o Μέσω ιδιωτικών ιστοτόπων - Κεντρικοί ιστότοποι για ιδιωτική διακίνηση
o Κοινωνικά δίκτυα - Δίκτυα P2P
• Συμβάσεις και τρόποι προστασίας δικαιωμάτων (Ευαγγελία Βαγενά)
o Τύποι και μοντέλα συμβάσεων
o Το τέλος του DRM
• Τρόποι προβολής και διαφήμισης
• Συζήτηση

(18:30-19:00)
Ενότητα 6: Κλείσιμο – προοπτικές
• Συμπεράσματα – προτάσεις
• Ενημέρωση για το επόμενο συνέδριο Ψηφιακής Μουσικής στις 13-14 Δεκεμβρίου

Η ημερίδα υλοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος Κοινωνία της Πληροφορίας του Γ’ Κ.Π.Σ και του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Digital Music, Education and Training.

Δημοσίευση επιστολή αναγνώστου του Blog

Απλά ένα σχόλιο πρός όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες... Η Δημιουργία του SITE δεν είναι άσχημη ιδέα και σίγουρα αναζητάτε μια μεγάλη κι ενεργή στήριξη απ' όλο τον καλιτεχνικό κόσμο αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει περίπτωση να το πετύχετε και η αιτία είναι πολύ απλή, διότι ενώ ο καλλιτεχνικός κόσμος είναι πολύ μεγάλος σε αριθμό, αντιθέτως τα προβλήματα οργίου κλοπής της πνευματικής ιδιοκτησίας των τελευταίων ετών και ιδίως της Πειρατείας από Ίντερνετ, τους Μαύρους κλπ. δεν θίγουν τα συμφέροντα παρά μόνο μίας πολύ πολύ πολύ μικρής ομάδας η οποία έχει τα μέσα να προωθεί και να μετατρέπει σε επυτυχία οτιδήποτε κοτσάνα εμπνευστεί, οι υπόλοιποι έτσι κι αλλίως ήταν είναι και θα είναι αποκλεισμένοι και κανείς δεν έχει όρεξη να τρέξει να αγωνιστεί και να ματώσει για να αυξήσει τα έσοδά του ο "Φοίβος". Όταν λοιπόν φτιάξετε ένα SITE ή οτιδήποτε άλλο που να προωθεί και να δίνει ευκαιρίες και στους μη έχοντες τα "μέσα" άσημους ή λιγότερο γνωστούς καλλιτεχνες, ίσως γίνετε πολλοί και αποκτήσει η φωνή σας τη δύναμη που της αξίζει, μέχρι να γίνει αυτό οι πολλοί θα αδιαφορούν και οι λίγοι θα πασχίζουν να διατηρήσουν τα σκήπτρα απ´τους συναδελφους τους.
Φαντάζομαι πως το μήνυμά μου δεν θα σας αρέσει και φυσικά δεν θα απαντηθεί, δεν θα δημοσιευθεί, και θα σας απασχολήσει μόνο για το Delete που θα κάνετε, παρ' όλα αυτά ευχαριστώ που.... δεν μ' ακούσατε αλλά που τουλάχιστον ευχαριστήθηκα να τα γράψω.


ΜΑΡΤΙΝΗΣ ΗΛΙΑΣ

Επιστολή διαμαρτυρίας για την απόφαση του Νομάρχη Θεσ/νίκης να ακυρώσει το Φεστιβάλ Μονής Λαζαριστών.

Γιώργος Καζαντζής
Θωμάς Κοροβίνης
Πάρις Παρασχόπουλος

Κομνηνών 2 Καλαμαριά
2310 410658, 2310 415098
Γ.Κ: 6977335537

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Διαμαρτυρόμαστε έντονα για την απόφαση του Νομάρχη Θεσ/νίκης να «αναβάλλει» τις προγραμματισμένες συναυλίες της μικρής σκηνής και των κινηματογραφικών προβολών του Φεστιβάλ της Μονής Λαζαριστών χωρίς καμία συνεννόηση μαζί μας!

Η απόφαση αυτή του Νομάρχη 1^ον ) μας απαξιώνει σαν δημιουργούς και 2^ον ) μας εκθέτει καλλιτεχνικά και οικονομικά προς τους συνεργάτες μας και το κοινό δεδομένου ότι έχουμε διανύσει μέχρι σήμερα δεκάδες ώρες προετοιμασίας με τους μουσικούς και τους τραγουδιστές και έχουμε επιβαρυνθεί με τις αμοιβές τους και για πολλούς από αυτούς με τα έξοδα μετάκλησης τους από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Οι λόγοι που επικαλείται ο κ. Νομάρχης δεν αφορούν εμάς ,οι οποίοι μετά την πρόσκληση της Μονής Λαζαριστών για συμμετοχή στο Φεστιβάλ, ανταποκριθήκαμε άμεσα.

Αναρωτιόμαστε όταν ο Νομάρχης ανακοίνωνε το πρόγραμμα του Φεστιβάλ δε γνώριζε ότι παράλληλα ανελάμβανε κάποιες υποχρεώσεις προς τους καλλιτέχνες που θα συμμετείχαν σ’ αυτό; Ο κος Νομάρχης θυμάται τους καλλιτέχνες της πόλης και επικαλείται τη δωρεάν συνδρομή τους μόνο σε εκδηλώσεις τύπου τσουνάμι:

Καλούμε λοιπόν το Νομάρχη Θεσ/νίκης να αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στους δημιουργούς της πόλης μας και στο έργο τους.

Καθώς η πόλη μας απορφανίστηκε από τους καλλιτέχνες της , και είναι ελάχιστοι πλέον οι δημιουργοί οι οποίοι παραμένουν και με την παρουσία και το έργο τους συνδιαμορφώνουν το σύγχρονο πολιτιστικό πρόσωπο της Θεσσαλονίκης ,το γεγονός της όποιας μορφής απαξίωσής τους από επίσημους φορείς, καταδεικνύει την άποψη τους για την τέχνη και τα παιδιά της.

Γιώργος Καζαντζής

Με εκτίμηση,

Οι δημιουργοί της πόλης

Γιώργος Καζαντζής, Θωμάς Κοροβίνης, Πάρις Παρασχόπουλος

ΑΣΩΤΟΥ ΜΥΘΟΣ - Ο συνθέτης και το καναρίνι

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας φιλόζωος. Μπήκε σε ένα κατάστημα πώλησης μικρών ζώων και οδικών πτηνών. Καθώς κοιτούσε γύρω του τα πτηνά άκουσε ένα πολύ όμορφο κελάηδισμα και γυρνώντας αντίκρισε ένα όμορφο κατακίτρινο καναρίνι. Απευθυνόμενος στον πωλητή λοιπόν ρώτησε:
- “Πόσο κοστίζει αυτό”;
- “100 ευρώ κύριε. Πρόκειται για ένα σπάνιο είδος”.
Πριν προλάβει να συνεχίσει τη συζήτηση άκουσε ένα ακόμη πιο όμορφο και δυνατότερο κελάηδισμα. Γυρνά και βλέπει ένα ακόμη ομορφότερο καναρίνι.
- “Και αυτό”;
- “Αυτό κύριε είναι σπανιότερο του πρώτου και κελαηδά περισσότερους και μελωδικότερους σκοπούς. Η τιμή του όμως είναι στα 200 ευρώ”.
Μη έχοντας ξεπεράσει την έκπληξη για το διπλασιασμό της τιμής ακούει το ομορφότερο κελάηδισμα που είχε ακούσει ποτέ. Κοιτάζει στο βάθος και βλέπει ένα τρίτο εντυπωσιακά όμορφο καναρίνι να τραγουδά με στόμφο και αυτοπεποίθηση. Ο φιλόζωος σαστισμένος πλησιάζει το κλουβί και ξαναρωτά.
- “Αυτό πόσο κοστίζει; Αυτό θέλω”
- “Η τιμή τους κύριε είναι στα 1000 ευρώ”
- “Η τιμή τους;” αναρωτιέται “Η τιμή ποιών;”
- “Κύριε, το κλουβί περιέχει δύο καναρίνια, ίσως να μην προσέξατε το άλλο. Είναι στον πάτο του κλουβιού”
Ο ενδιαφερόμενος πλησιάζει παραξενεμένος το κλουβί και κοιτώντας προσεκτικότερα διακρίνει ένα ακόμη καναρίνι. Το δεύτερο όμως ήταν ξεπουπουλιασμένο, αδύνατο, μίζερο και κουρνιασμένο σε μια γωνία.
- “Κελαηδά και αυτό το καναρίνι;” ρώτησε απορημένος ο πελάτης
- “Όχι κύριε”
- “Και πόσο κοστίζει;”
- “600 ευρώ”
- “Μα καλά με κοροϊδεύετε;” φώναξε εξοργισμένος. “Θέλετε να πληρώσω 1000 ευρώ για δύο καναρίνια εκ των οποίων το ένα είναι, είναι άσχημο, δεν κελαηδά φαίνεται έτοιμο να ψοφήσει και κοστίζει 600 ευρώ ενώ το άλλο είναι πανέμορφο, δυνατό και κελαηδά υπέροχα;”
- Ναι κύριε, αλλά δε ρωτήσατε ποιος του γράφει τα τραγούδια!

Εκείνοι που γνωρίζουν είμαι σίγουρος ότι χαμογελούν και εκείνοι που χαμογελούν φοβάμαι ότι δε γνωρίζουν. Το χειρότερο δε όλων είναι ότι ακόμη και ο έμπορος μικρών ζώων κοστολόγησε το καναρίνι - δημιουργό αξιοκρατικότερα και δικαιότερα από τους αντίστοιχους εμπόρους των έργων των ανθρώπων - δημιουργών…
Σκοπός αυτής της μικρής κατάθεσης δεν είναι ένα ακόμη μανιφέστο κατά των
δισκογραφικών εταιριών και υπέρ ημών των δημιουργών. Έχω την αίσθηση ότι κάτι τέτοιο δε θα συμπλήρωνε κατ’ ουσία τίποτα στο ήδη πλούσιο corpus της σχετικής αρθρογραφίας. Έχει γίνει άλλωστε με δηκτικό τρόπο από άξιους συναδέλφους ασχέτως αποτελέσματος. Κατά τη γνώμη μου όμως τις περισσότερες φορές το πρόβλημα είναι ότι δίνονται απαντήσεις σε λάθος ερωτήσεις. Και εξηγούμαι...
Είναι τυχαίο ότι τα τελευταία 15 τουλάχιστον χρόνια έχει εκλείψει όχι μόνο η αναγνώριση ή η προβολή αλλά ακόμη και η εμφάνιση νέων συνθετών στο προσκήνιο; Μήπως ξαφνικά η πηγή στέρεψε; Λίγο παράξενο θα ήταν δε συμφωνείτε; Η χώρα η οποία δικαίως μπορεί να επαίρεται για την παραγωγή μεγάλων συνθετών και ποιητών ξαφνικά παράγει μόνο τραγουδιστές….
Ίσως σε πρώτη ανάγνωση η ιδέα φαντάζει υπερβολική. Θέτω ανοιχτά την ερώτηση. Πόσους νέους συνθέτες γνωρίσαμε τα τελευταία 15 χρόνια; Μιλώ για συνθέτες κι όχι για συνθέτες - τραγουδιστές / ερμηνευτές των έργων τους, όχι γιατί οι δεύτεροι είναι αρκετοί αλλά γιατί στο δισυπόστατο αυτό ρόλο η ανάλυση και ο διαχωρισμός είναι αδύνατος. Αν η απάντησή σας ξεπερνά τα δάχτυλα του ενός χεριού τότε αναρωτηθείτε πόσοι πραγματικά εκτός από σας τους γνωρίζουν. Προσωπικά θα μπορούσα να αναφέρω τουλάχιστον 10 αξιόλογους συναδέλφους των οποίων τις δουλειές γνώρισα μέσα από έρευνα ή λόγω της συμβίωσής μας σε αυτό με μικρό και συνάμα τεράστιο κόσμο. Πόσοι όμως ακροατές είχαν πραγματικά την ευκαιρία να επικοινωνήσουν με τα έργα τους; Τα έργα τους που σχεδόν στο σύνολό τους έχουν κοινά χαρακτηριστικά την ιδίοις εξόδοις παραγωγή, τις “μικρές” ανεξάρτητες εταιρίες παραγωγής και διανομής και τελικά την παρουσία στις προθήκες κάποιων δισκοπωλείων για ένα κάποιο μικρό χρονικό διάστημα. Αποτέλεσμα: αισθητική και καλλιτεχνική απόλαυση για ένα μικρό κύκλο συναδέλφων και λίγους “ψαγμένους” ακροατές.
Μια τέτοιου τύπου προσέγγιση γνωρίζω εκ των προτέρων ότι για κάποιους μοιάζει γραφική. Τα 36 μου χρόνια όμως μου δίνουν ακόμη το δικαίωμα να αυτοθεωρούμαι νέος και άμεσα μετέχων και συμμετέχων στις τεχνολογικές εξελίξεις αλλά συνάμα τη βιωματική εμπειρία της εποχής της πώλησης ενός υλικού φορέα και όχι ενός αρχείου όπως αυτή έχει ανατείλει ήδη. Ωστόσο η αλλαγή μεθόδου και υλικού συναλλαγής δε σημαίνει στο παραμικρό ότι η παραδομένη φόρμα δεν ήταν προβληματική όπως περιγράφηκε πιο πάνω.
Το ζοφερό αυτό κλίμα δυστυχώς δεν αποτελεί προϊόν μιας σειράς πολυπαραγωντικών (κοινωνιολογικών / οικονομικών / μουσικολογικών κλπ) παραμέτρων όπως συνήθως συμβαίνει στην τελική εξαγωγή επιστημονικών συμπερασμάτων. Αντιθέτως πρόκειται για την απόλυτα μεθοδευμένη πολιτική για την παραγωγή ενός εύπεπτου και εμπορικού προϊόντος - κατεστημένου εφήμερων προϊόντων στο οποίο δε χωρά ιθύνων νους. Ο “παραγωγός” ξέρει καλύτερα τι ταιριάζει στο φορέα του προϊόντος (τραγουδιστής), ενώ εκείνος με τη σειρά του πρέπει να είναι ή να παίξει το ρόλο του άβουλου αγωγού ενός κάποιου καλλιτεχνικού δημιουργήματος. Ο συνθέτης και ο ποιητής ή στιχουργός έργου όμως είναι εξ’ ορισμού διανοούμενος και αυτό ενοχλεί. Ο συνθέτης και ο ποιητής ή στιχουργός έργου δε δεσμεύεται συνήθως από αποκλειστικά συμβόλαια. Ο συνθέτης και ο ποιητής ή στιχουργός έργου έχει ήδη κερδίσει τις προσωπικές του μάχες για να φοβηθεί τη σκληρή δουλειά ή την “εμπορική” κριτική ή σωστότερα την κριτική με “εμπορικά” κριτήρια. Τα εισαγωγικά δεν είναι εκείνα του χλευασμού αλλά της αμφισβήτησης γιατί δεν ξέρω αν είναι εμπορικότερο να πουληθούν 15000 cd σήμερα ή 50000 σε πέντε χρόνια. Η ιστορία του τραγουδιού μας ωστόσο δείχνει ότι ο συνθέτης και ο ποιητής ή στιχουργός έργου απολαμβάνουν ακόμη πωλήσεις 40 και 50 χρόνια μετά την έκδοση του έργου τους. Φαίνεται όμως ότι το να κερδίσει κανείς τα 20 ευρώ που φτάνει είναι “εμπορικότερο” από το να περιμένει τα 200 που έρχονται από το βάθος…Ελπίζω ωστόσο να εξακολουθούν να εκδίδονται τέτοιοι δίσκοι έστω υπό αυτές τις συνθήκες όχι ως Θερμοπύλες αλλά ως θερμοθάλαμοι ιδεών που θα τις κρατήσουν ζωντανές ελπίζοντας σε μια αλλαγή του μελλοντικού τοπίου.
Η έκταση του παρόντος δεν επιτρέπει περαιτέρω ανάπτυξη. Τα θέμα δεν κλείνει εύκολα αλλά προς το παρόν και νομίζω ότι οφείλω να καταθέσω μία ακόμη σκέψη - πρόταση στα όσα εκτέθηκαν παραπάνω. Ο συναφής με το δίσκο χώρος του βιβλίου σε αντίθεση με τη δισκογραφία γνωρίζει τα τελευταία 20 χρόνια περίοδο ακμής και οργασμού. Σε αυτό βοήθησαν πολλοί παράγοντες όπως οι εκθέσεις βιβλίου που κατέληξαν σε ετήσιους θεσμούς για την πρωτεύουσα και άλλες μεγάλες πόλεις, η εκ βάθρων αναθεώρηση της αισθητικής των εκδόσεων η συλλογική προώθηση κλπ. Μήπως ήρθε επιτέλους η ώρα να μιμηθούμε και ένα αξιόλογο πρότυπο;

Φίλιππος Περιστέρης
Συνθέτης-Στιχουργός

Όταν η ντροπή δεν περισσεύει …

Η Πολιτεία, αντί να λάβει μέτρα να στηρίξει τους ανθρώπους που παράγουν Πολιτισμό, φτιάχνει νόμους για να μειώσει ακόμα περισσότερο τα ήδη μικρά τους εισοδήματα… καταδικάζοντάς τους στον κοινωνικό εξευτελισμό και την οικονομική εξαθλίωση…

Τόλης Χάρμας

Έφυγε σε ηλικία 91 ετών.

Μέχρι και λίγες μέρες πριν το θάνατό του εργαζόταν για να ζήσει.

Στη ζωή εργάστηκε ως καλλιτέχνης.

Δεν πήρε ποτέ σύνταξη, όπως εξ άλλου πλήθος άλλων συναδέλφων της εποχής του και όχι μόνο.

Μετά από πολλά χρόνια προσπάθειας για να «βγάλει» μια τιμητική σύνταξη από το ΥΠΠΟ, η Πολιτεία τον έκρινε τελικά άξιο αυτής της τιμής, κοινοποιώντας του την απόφαση την ημέρα της κηδείας του!!!

Μέχρι τότε, ο Τόλης Χάρμας προσπαθούσε με αξιοπρέπεια να επιβιώσει, λαμβάνοντας τα λίγα πνευματικά δικαιώματα που αντιστοιχούσαν στη μικρή σχετικά δισκογραφία του, παίζοντας κιθάρα και τραγουδώντας σε συνοικιακή ταβέρνα.

Μίμης Τραϊφόρος, Γιώργος Μουζάκης, Κώστας Καπνίσης

Η Πολιτεία τους κατέταξε συνταξιοδοτικά στην κατηγορία του ανειδίκευτου εργάτη.

Οι άνθρωποι που μεταξύ άλλων έγραψαν ιστορία στη μουσική και το λόγο του προηγούμενου αιώνα τον «ζούσαν» κατά την Πολιτεία με τη σύνταξη του ανειδίκευτου εργάτη.

Τα πνευματικά δικαιώματα από το έργο τους ήταν αυτά που τους εξασφάλιζαν αξιοπρεπή διαβίωση.

Και βέβαια όλοι τραγουδούσαν και τραγουδούν τα τραγούδια τους… ακόμη όμως στη συνείδηση της πολιτείας ήταν και «παραμένουν»… ανειδίκευτοι εργάτες…